باز صِدُىْ دَر ميات و دل بى قراره
بُدُوم درِ واكُّنم نكنه بِرَنجه
وُىْ خدا كيليل كُجان درِ چرُو بَسَّن؟
نه تو طاقچَه ن، نه رو رَفه، نه كِرِ حصاره
درِ اَىْ واز نكنم، تو روش نخندم
او دَمار از روزگارُم دَر مياره
نَمْدونَم چكار كنم هُوْلَكى هسَّم
اگِه مـاطَلِش كنم، كه وُىْ نَميسّه
ميره هيچ وَخ ديگه مَـلُم نَميذاره
ميرم از رو سَرْبُونَك بُو صد خجالت
وُىْ چِقَدْ پِلِّه داره چِرُو نَميرِسَّم
بِيْذُو يِىْ نِگُوىْ كنم وَضِ بِفَـمَم
آخ چه جِيْلونى كه زدم ئى كه گُلِ من نيس
موضوعات مرتبط: شعر عاشقانه ، ،
برچسبها: شعر شیرازی , شعر محلی شیراز , شعر شیراز , اشعار شیرازی , ,
صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 36 صفحه بعد